Ik heb een probleem. Een klein probleem, maar toch soms best wel een lastig probleem. Ik ben cijferblind. Het heeft me bijna  56 jaar gekost om dat onder ogen te durven zien , maar nu moet ik toch maar eens uit de kast komen.  Enfin, normaal gesproken heb ik er weinig last van en valt het niemand op maar soms is mijn handicap confronterend. Vooral als ik erg mijn best heb gedaan, ik weet immers dat ik snel ‘foutjes’ maak, stel ik mijzelf nog al eens teleur. En daarmee ook anderen.

Telefoonnummers noteren bijvoorbeeld gaat vrijwel altijd bijna goed. Ik draai dan meestal maar twee van 10 cijfers om. Bankrekeningnummers en bedragen idem dito. Na gemiddeld twee pogingen komt het bijna altijd in een keer goed. Maar vooral tijden. Tjonge wat is dat lastig. In onze , op de minuut gestuurde samenleving, is de kunst van het  klokkijken vrijwel onontbeerlijk. Tuurlijk, analoog klokkijken: geen kunst. Maar wie wil dat nog, klokkijken op zo’n wijzerplaat? Ik niet en draag dan ook geen horloge. Mijn smartphone helpt me maar al te graag uit brand en leest de tijd soms ongevraagd aan me voor.

Afspraken maken geen kunst, maar nu het noteren. Zelfs als ik het hele traject zoveel mogelijk automatiseer, en dat doe ik en graag, dan nog sta ik wel eens een uur, een week of een maand te vroeg ergens op een verbaasde stoep. Het goede nieuws is dat er vrijwel altijd iets klopt. Of de tijd, of de dag, of de week, er is altijd wel iets supergoed.

Zo lang ik me maar niet teveel beweeg is dus ook niets aan de hand. Maar de laatste tijd moet ik nogal eens vliegen. Voor mijn werk, zeg maar. En dat is best een opgave. Niet dat vliegen zelf, dat gaat redelijk, maar het hele gebeuren er om heen. Zo’n vliegtuig wacht niet en vertrekt ook niet op de verkeerde datum dus opperste concentratie, want veel getallen, is geboden. Lees maar eens mee:

16-11-2012 17-11 9:30 1,5 9:30 – 1,5 8:00 8:00 7:35 6 7:29 30  7 6:55 6:55 5 7:30 7:30 2a 5 2 5  8:05 KL757 2 22 Y89ERE 12,4 KL757 22 9:00 8:45 15 9:05 22-32 10D 10D 3 20  5 1 13:50 12 30 1012 1e  QWREQRT@# @#$%^^!#$^%

Zelfs voor een normaal mens al een hele opgave . Lijkt me. Wie hier geen fouten wil maken moet bijna hoogbegaafd zijn. En toch zijn het alleen maar de getallen die ik niet moet zien om te draaien om ergens anders te kunnen zijn. Ik ben met noteren begonnen bij het moment dat ik me af moet gaan vragen hoe laat ik op moet staan om op tijd in het vliegtuig te kunnen zitten en tel van on-line tot on-line. Vijftig getallen later ben ik in mijn hotelkamer en heb ook de wificodes ingevoerd. Dat zijn die twee cryptische codes op het einde van de reeks. De rest zijn vertrektijden, gates, perronnumers, stoelnummers en ‘wat heb je’.  Het foutverleidelijke proces van het boeken door middel van schier eindeloze creditkaartnummers, login- en tancodes, verificatigetallen en geldigheidsdata ben ik dan al weer bijna vergeten en tellen niet mee. Tellen.

In het moderne jargon van servicedesign hebben we het hier over touchpoints. Touchpoints zin de momenten waar je als klant onbarmhartig wordt blootgesteld aan je leveranciers. In dit geval maar liefst vijftig (50!) keer. Je moet wel erg van elkaar houden om dat te kunnen verdragen. Hoewel ik de NS, Schiphol, de KLM en Best Western sites er best wel leuk uit vind zien raak ik door al die ongewenste intimiteiten soms een beetje geïrriteerd. Of het niet een onsje minder kan, met al die codes vraag ik u.

En dat was nog maar een van mijn problemen.