In Vormberichten 2 /2013, Rob’s afscheidsnummer, haalt columnist Walter stevig uit naar voorzitter Timo. Aanleiding is het stuk van de laatste in het NRC van 12 februari van dit jaar waarin hij het Nederlandse designonderwijs ‘de bel aanbond’. Het stuk veroorzaakte rimpelingen in de anders zo stille designvijver en noodzaakte Timo tot een toelichting op de site Archined waarin hij zijn zorgen verder toelicht.
Timo gebruikt de opname van Mine Kafon, de designmijnenveger van Massoud Hassani in de collectie van het MoMA tot uitgangspunt van zijn betoog en neemt en passant de Design Academy, waar Hassani zijn opleiding volgde, onder vuur. Hij vermoedt dat Mine Kafon niet werkt en dus gevaarlijk is, hij beweert de Design Academy het succes naar het hoofd is gestegen en dat in Eindhoven doel (opleiden) en middel (opleiding) verwisseld zijn geraakt.
Dat is Walter tegen het zere been. Hij heeft er bovendien problemen mee dat Timo zijn functie als voorzitter van de BNO en die van hoogleraar ‘Design Cultures’ maar vooral die van universitair hoofddocent Design History aan de faculteit Design van de TU Delft met elkaar verwart en hij niet duidelijk maakt wanneer wie wanneer aan het woord is. Hoewel Walter Timo’s zorgen in grote lijnen deelt is hij van mening dat de voorman van de BNO zich niet, of niet op die manier in het publieke debat mag begeven. Hij vindt dat er vanuit de hoofdstad ‘desnoods via Delft’ moet worden afgereisd naar de Lichtstad om ‘een gesprek’ aan te gaan. Hoe kan het dat ik hier ik een irrelevante maar wel dominante gevoeligheid vermoed die dat gesprek waarschijnlijk ernstig zou hebben gefrustreerd?
Misschien wel voor het eerst heeft de BNO een voorzitter met een publieke mening. Juist als voorzitter moet je staan voor je vak, vooral als je je zorgen maakt. In welke hoedanigheid dan ook. Als je zoals Timo – en naar mijn mening terecht – constateert dat het vak zichzelf via de opleidingen langzaam aan het uithollen is, dan kwam het bewuste artikel misschien nog net op tijd en kunnen we via een stevig debat erger voorkomen. Elke zichzelf respecterende discipline dient zich kwetsbaar op te stellen, ook of juist in het publieke domein! Dat voorkomt ontsporingen en verbetert de kwaliteit ervan. In dat licht bezien is het in designland te vaak, en dit geval in het bijzonder, angstwekkend stil. Vinden ze de kritiek in Eindhoven niet de moeite waard of is er gewoon geen verweer?
Walter vindt – als columnist of als hoofd Market van de Design Academy , we weten het niet – ik neem aan gekscherend, dat Timo maar meteen moet ‘abdiceren’. Beter lijkt me dat ze met hun stevige meningen waar dan ook het broodnodige discours op gang helpen waar uiteindelijk iedereen beter van wordt, het vak voorop. Een voor allen, allen voor een!
PS: Voor later in het Rijksarchief: Rob is Rob Huisman, Walter is Walter Amerika en Timo Timo de Rijk en ikzelf ben ooit afgestudeerd aan de Akademie voor Industriële Vormgeving.
*Deze reactie werd eerder afgedrukt in Vormberichten #3 2013